AlfAssembler
From Atariki
| Wersja z dnia 11:11, 8 cze 2006 KMK (Dyskusja | wkład) ← Previous diff |
Aktualna wersja KMK (Dyskusja | wkład) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
| Program przyjmuje parametry w postaci linii komend pod [[SpartaDOS]], pod pozostałymi DOS-ami (np. [[MyDOS]]-em) uruchomienie AlfAssemblera powoduje wyświetlenie pytania o ścieżkę do pliku źrodłowego, który ma być asemblowany. Ścieżka ta może mieć maksymalnie 40 znaków. Domyślną nazwą pliku wynikowego jest nazwa pliku źrodłowego z rozszerzeniem zmienionym na COM. Istnieje możliwość wygenerowania listingu asemblacji, na ekran albo do pliku na dysku (nazwa będzie miała rozszerzenie LST). | Program przyjmuje parametry w postaci linii komend pod [[SpartaDOS]], pod pozostałymi DOS-ami (np. [[MyDOS]]-em) uruchomienie AlfAssemblera powoduje wyświetlenie pytania o ścieżkę do pliku źrodłowego, który ma być asemblowany. Ścieżka ta może mieć maksymalnie 40 znaków. Domyślną nazwą pliku wynikowego jest nazwa pliku źrodłowego z rozszerzeniem zmienionym na COM. Istnieje możliwość wygenerowania listingu asemblacji, na ekran albo do pliku na dysku (nazwa będzie miała rozszerzenie LST). | ||
| - | Składnia AlfAssemblera jest to coś pośredniego pomiędzy [[MAC/65]] a [[MAE]] (niewykluczone zresztą, że autor później powstałego [[MAE]] się troch e inspirował). Unikatowe w asemblerach na Atari jest oddzielne adresowanie segmentów kodu i danych. | + | Składnia AlfAssemblera jest to coś pośredniego pomiędzy [[MAC/65]] a [[MAE]] (niewykluczone zresztą, że autor później powstałego [[MAE]] się trochę inspirował). Unikatowe w stosunku do pozostałych asemblerów na Atari jest oddzielne adresowanie segmentów kodu i danych. |
| - | Dla binariów mających działać powyżej pierwszych 64k przewidziano tez nowy format pliku binarnego z ośmiobajtowym nagłówkiem. Pierwsze dwa dwa bajty to sygnatura $FBFB, a dalej idą 24-bitowe adresy kolejno początku i końca bloku w standardowej konwencji młodszy/starszy/najstarszy. | + | Dla binariów mających działać powyżej pierwszych 64k przewidziano tez nowy format pliku binarnego ([[COM]]) z ośmiobajtowym nagłówkiem. Pierwsze dwa dwa bajty to sygnatura $FBFB, a dalej idą 24-bitowe adresy kolejno początku i końca bloku w standardowej konwencji młodszy/starszy/najstarszy. |
| + | |||
| + | == Download == | ||
| + | * [http://drac030.krap.pl/816asm.zip AlfAssembler 1.0 (format ATR)] | ||
| [[Kategoria:Oprogramowanie Atari 8-bit]] | [[Kategoria:Oprogramowanie Atari 8-bit]] | ||
| [[Kategoria:Języki programowania]] | [[Kategoria:Języki programowania]] | ||
Aktualna wersja
Znany też jako ALFASM oraz jako Turbo-Assembler/16 - pod tą ostatnią nazwą występuje w komplecie oprogramowania do Turbo-816. Asembler przeznaczny do kompilowania programów napisanych dla 65C816, wydany w 1990 roku przez DataQue. Autorem jest Jeff Williams. Wersja podstawowa wymaga co najmniej 256k pamięci (w bankach), ale istnieje też nieco okrojona wersja działająca na maszynach z 64k.
AlfAssembler to sam kompilator, bez zintegrowanego edytora, pliki źrodłowe trzeba więc przygotowywać oddzielnie. Dokumentacja twierdzi, że nie ma ograniczeń długości pliku źrodłowego, istnieje natomiast ograniczenie co do liczby i wielkości etykiet: może być ich do 4096 po osiem znaków każda.
Program przyjmuje parametry w postaci linii komend pod SpartaDOS, pod pozostałymi DOS-ami (np. MyDOS-em) uruchomienie AlfAssemblera powoduje wyświetlenie pytania o ścieżkę do pliku źrodłowego, który ma być asemblowany. Ścieżka ta może mieć maksymalnie 40 znaków. Domyślną nazwą pliku wynikowego jest nazwa pliku źrodłowego z rozszerzeniem zmienionym na COM. Istnieje możliwość wygenerowania listingu asemblacji, na ekran albo do pliku na dysku (nazwa będzie miała rozszerzenie LST).
Składnia AlfAssemblera jest to coś pośredniego pomiędzy MAC/65 a MAE (niewykluczone zresztą, że autor później powstałego MAE się trochę inspirował). Unikatowe w stosunku do pozostałych asemblerów na Atari jest oddzielne adresowanie segmentów kodu i danych.
Dla binariów mających działać powyżej pierwszych 64k przewidziano tez nowy format pliku binarnego (COM) z ośmiobajtowym nagłówkiem. Pierwsze dwa dwa bajty to sygnatura $FBFB, a dalej idą 24-bitowe adresy kolejno początku i końca bloku w standardowej konwencji młodszy/starszy/najstarszy.
