Indus GT

From Atariki

(Różnice między wersjami)
Jump to: navigation, search
Wersja z dnia 08:50, 29 mar 2011
Trub (Dyskusja | wkład)
(Zdjęcia trochę ładniejsze)
← Previous diff		 Wersja z dnia 12:20, 19 sty 2012
Krótki (Dyskusja | wkład)
(DOS XL 2.35L najwyraźniej nigdy nie istniał: http://www.atari.org.pl/forum/viewtopic.php?pid=144518)
Next diff →
Linia 17: Linia 17:
* szybkości transmisji: * szybkości transmisji:
** 19200 bps w standardzie ** 19200 bps w standardzie
-** 38400 bps w trybie [[Synchromesh]] pod [[DOS XL]] 2.35L+** 38400 bps w trybie [[Synchromesh]] pod [[DOS XL]] 2.35I1
** 68200 bps w trybie [[SuperSynchromesh]] pod [[DOS XL]] 2.35I2 i [[SpartaDOS X]] ** 68200 bps w trybie [[SuperSynchromesh]] pod [[DOS XL]] 2.35I2 i [[SpartaDOS X]]

Wersja z dnia 12:20, 19 sty 2012

Grafika:Indusgt_front.jpg

Stacja dysków 5.25" produkowana przez Indus Systems, a później przez Future Systems od 1983 roku. Oparta jest na mechanizmie Tandon TM50-1. Niektóre egzemplarze Indus GT mają napęd z charakterystycznym kluczykiem "zsuwanym" do dołu (a nie przekręcanym).

Oprócz wersji dla Atari 8-bit produkowane były też wersje dla Apple II i Commodore 64.

Klon stacji Indus GT o nazwie LDW Super 2000 był sprzedawany w Europie, zapewne na licencji, przez firmę LDW. Stacja różni się zastosowaniem innego mechanizmu oraz szczegółami konstrukcji.

Spis treści

Charakterystyka ogólna

Grafika:Indusgt_back.jpg

  • mikroprocesor Z80/4 MHz, 4k ROM, 2k RAM (rozszerzalne do 64k)
  • kontroler FDC WD2797 lub rzadziej WD1772/1770
  • jednostronna, pojedyncza gęstość (SD, 90 kB)
  • jednostronna, rozszerzona gęstość (ED, 130 kB)
  • jednostronna, podwójna gęstość (DD, 180 kB)
  • dwa porty SIO
  • możliwość pracy jako D1-D4.
  • szybkości transmisji:

Firmowe oprogramowanie wewnętrzne stacji (ROM) występuje w kilku wersjach. Wcześniejsze egzemplarze zawierały wadliwe wersje 1.00 i 1.10, które m.in. nie obsługiwały poprawnie rozszerzonej gęstości. W ostatniej wersji 1.20 poprawiono wcześniejsze błędy.

Funkcje klawiszy i wyświetlacza

Na wyświetlaczu stacja podaje niektóre parametry pracy oraz informacje o stanie transmisji. Normalnie (po włączeniu zasilania) jest tam numer ścieżki, na której aktualnie znajduje się głowica.

Gdy naciśnięty zostanie przycisk "DRIVE", numer ścieżki zostaje zastąpiony informacją o numerze, jaki ma stacja (lewe pole wyświetlacza, cyfry z zakresu od 1 do 4) oraz aktualnej gęstości (prawe pole wyświetlacza, litery: A - gęstość pojedyncza, b - podwójna, C - średnia).

W razie wystąpienia jakichś kłopotów, albo gdy użytkownik nacisnął klawisz "ERROR", na wyświetlaczu pojawia się informacja o statusie transmisji. Składa się ona z kodu literowego i cyfry, jak następuje:

  • Lewe pole wyświetlacza, litery: G - błąd czytania danych, P - błąd podczas zapisu danych, F - błąd formatowania
  • Prawe pole wyświetlacza, cyfry: 3 - błąd transmisji, 4 - błędna suma kontrolna, 5 - nie znaleziono sektora, 7 - dysk zabezpieczony przed zapisem (okienko dysku zaklejone), 9 - błąd weryfikacji

Kod "E-" oznacza, że wszystko jest OK.

Naciśnięcie klawisza "DRIVE", gdy wciśnięty jest klawisz "TRACK" spowoduje natychmiastową analizę włożonej dyskietki i odpowiednie ustalenie gęstości stacji.

Dodatkowo po załączeniu zasilania, w czasie inicjowania stacji przeprowadzane są testy diagnostyczne niektórych jej elementów. Rozpoczynają się od kontroli działania podstawowych rejestrów Z80. Dalsze testy są sygnalizowane na wyświetlaczu literą "C" z odpowiednim numerem, tj:

  • 0 - test sumy kontrolnej ROM
  • 1 - szybki test pamięci RAM
  • 2 - test rejestrów indeksowych procesora Z80
  • 3 - test kontrolera FDC.

Testy te przebiegają dość szybko, więc trudno dostrzec zmiany na wyświetlaczu. gdy wszystko przebiega prawidłowo. Litera "H" (Halt) oznacza błąd wykryty podczas testu i powoduje zatrzymanie działania stacji.

Po połączeniu pinów 1,2,7 oraz 3,5,10 w łączu SIO i jednoczesnym naciśnięciu klawiszy "TRACK", "ERROR" i "DRIVE TYPE" przy włączaniu stacji przeprowadzane są dodatkowe testy o kodach:

  • 4 - test interfejsu szeregowego
  • 5 - test systemu przerwań
  • 6 - rozszerzony test pamięci RAM.

CP/M i RAM Charger

Dla stacji Indus GT istnieje rozszerzenie pamięci zwane RAM Charger. Z jego wykorzystaniem możliwe jest załadowanie do stacji i uruchomienie na niej systemu Indus CP/M 2.2, Atari spełnia wtedy funkcję terminala [1]. Załadowanie CP/M z dyskietki systemowej zatytułowanej "CP/M Boot Disk" następuje po włożeniu jej do stacji i jednoczesnym wciśnięciu klawiszy "DRIVE TYPE" i "ERROR". Ta kombinacja klawiszy jest rozpoznawana tylko przez stację wyposażoną w ROM w wersji 1.20.

Pamięć rozszerzenia RAM Charger jest również używana przez program SuperSynchromesh do buforowania sektorów. W tym trybie stacja wyświetla napis "BF" na wyświetlaczu.

Zobacz też

Odnośniki zewnętrzne

Źródło: "http://atariki.krap.pl/index.php/Indus_GT"
Personal tools