Turbo BASIC XL

From Atariki

Revision as of 00:08, 18 lis 2018; view current revision
←Older revision | Newer revision→

Odmiana języka BASIC dla małego Atari, stworzona w 1985 roku przez niemieckiego programistę Franka Ostrowskiego i rozpowszechniona jako program public domain przez czasopismo "Happy Computer". Istnieją dwie oficjalne wersje:

Turbo-BASIC 1.4 - dla komputerów 400/800 z min. 32 KB RAM. Ta wersja ma wbudowany DOS 2.0 - interpreter jest "doklejony" do pliku DOS.SYS.
Turbo-BASIC XL 1.5 - dla komputerów XL/XE. Ta wersja ładuje się częściowo do RAM-u pod ROM systemu operacyjnego, przez co udostępnia więcej pamięci na program użytkownika (nieco ponad 33k - instrukcja ? FRE(0) podaje wynik 34021 bajtów).

Oprócz tego powstało kilka nieoficjalnych modyfikacji:

Turbo-BASIC XL 2.0 - hack wersji 1.5 ze zmienionym tekstem tytułowym, o treści "(c) 1990 LASER software". Inne różnice nieznane.
Turbo-BASIC XL 2.0 & Turbo 2000 System (występuje też pod tytułem TT-Basic XL 2.11) - modyfikacja wersji 1.5 dokonana przez Jiříego Richtera, autora czeskiego Turbo 2000, w 1988 roku. Zawiera zintegrowany mini-DOS do systemu turbo oraz handler urządzenia T:.
Turbo BASIC 3.2q - wersja 1.4 przystosowana do współpracy ze SpartaDOS-em 3.2, autorstwa Toma Hunta z 1992 roku. Brakuje w niej komend BPUT i BGET, aczkolwiek można je zastąpić odpowiednimi wywołaniami XIO. W pakiecie z interpreterem jest handler do obsługi P:R: Connection wraz z programikiem do ładowania tegoż handlera z poziomu BASIC-a.

Turbo BASIC wgrywa się do pamięci RAM komputera z dysku lub taśmy. Interpreter charakteryzuje się większą ilością instrukcji w stosunku do oryginalnego Atari BASIC-a, istnieje też kompilator Turbo BASIC XL Compiler.

Pierwszorzędną zaletą Turbo BASIC-a XL jest jego szybkość, programy wykonywane są od trzech do pięciu razy szybciej niż w interpreterze Atari BASIC, co jest w dużej mierze wynikiem tego, że Turbo BASIC ma własny, bardzo szybki pakiet procedur zmiennoprzecinkowych, który sprawdza się świetnie w większości zastosowań.

Inną istotną zaletą interpretera jest wsteczna kompatybilność z Atari BASIC-iem, dzięki czemu nieomal wszystkie programy napisane w tym ostatnim uruchomią się pod Turbo BASIC-iem XL (z nielicznymi wyjątkami).

Błędy w Turbo BASIC-u

kontrola składni nie przyjmuje słów kluczowych %GET, %PUT i -MOVE, jeśli są wpisane małymi literami.
kontrola składni przyjmuje zmienne tekstowe jako argumenty instrukcji GET, chociaż ta może zapisywać wartości tylko do zmiennych numerycznych.
kontrola składni akceptuje znak Esc (ASCII 27) w miejsce dwukropka jako separatora instrukcji. Ten sam błąd ma też Atari BASIC.
uruchomienie programu: 10 TRAP 10:GET #1,A powoduje całkowite zapełnienie i "zawinięcie" się stosu procesora; instrukcja TRAP wprawdzie zdejmuje ze stosu pewną ilość danych, ale rzadko bywa to ilość właściwa. Ten sam błąd ma też Atari BASIC.
porównanie dwóch funkcji CHR$ w jednym wyrażeniu jest zawsze prawdziwe, np. IF CHR$(1)=CHR$(2) THEN STOP spowoduje zatrzymanie programu. Ten sam błąd ma też Atari BASIC.
funkcja DEC źle działa, jeśli przekazana jej liczba szesnastkowa zawiera małe litery.
zakończenie łańcucha tekstowego znakiem Ctrl/R (ASCII 18) powoduje takie zachowanie interpretera, jakby po cudzysłowie zamykającym łańcuch znajdował się średnik (np. ? "NATENCZAS ^R":? "WOJSKI" zachowuje się jak ? "NATENCZAS ^R";:? "WOJSKI"). Ten sam błąd ma Atari BASIC rev. A.
interpreter w wersji 1.5 po uruchomieniu się ustawia wskaźnik MEMLO na adres $3629 i nigdy nie przywraca poprzedniej wartości: żeby ustawić sensowną wartość MEMLO pod np. MyDOS-em, trzeba po wyjściu z interpretera wcisnąć klawisz RESET.